Żołnierze w służbie historii Alicja Kasperek - Konkurs II edycja -

Major kawalerii Tadeusz Adam Nowakowski

(1898-1940)

Major kawalerii Tadeusz Adam Nowakowski
(1898-1940)
„Stwierdzam że Pan Porucznik Nowakowski Tadeusz wykazawszy zalety właściwe powołaniu oficera oraz zdolności do spełniania obowiązków nadanego mu stopnia oficerskiego i gotowości poświęcenia wszystkiego ku dobru i chwale Ojczyzny – uzyskał w porządku prawem określonym stopień rotmistrza w korpusie oficerów kawalerii ze starszeństwem od dnia 1 stycznia 1927 roku”
Tej treści patent oficerski podpisał Minister Spraw Wojskowych , awansując por . Tadeusza Nowakowskiego na rotmistrza , który już jako major w 1940 roku zamordowany został przez stalinowskie NKWD w Charkowie.
Tadeusz Adam Nowakowski syn Stanisława i Marii urodził się w dniu 30 listopada 1898 roku w Wielkiej Wsi powiat Michów. W rodzinnej miejscowości kończy szkołę powszechną, a następnie uczęszcza do szkoły średniej w Krakowie.
W 17 roku życia przerywa naukę w szkole średniej i ochotniczo, na początku 1915 roku wstępuje do Legionów Józefa Piłsudskiego otrzymując przydział do Brygady. Jako ułan – Beliniak do lata 1917 roku walczy na froncie I wojny światowej. Za odmowę złożenia przysięgi na wierność państw Centralnych zostaje internowany i osadzony w ośrodku dla internowanych w Szczypiornie. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości już w listopadzie 1918 roku wstępuje ochotniczo do Wojska Polskiego i przez cały czas trwania wojny polsko-sowieckiej walczy na froncie odnosząc dwukrotnie rany.
Po powrocie z frontu, po zakończonej wojnie 1921 roku otrzymuje przydział do 11 pułku ułanów pełniąc służbę na stanowisku adiutanta pułku. W latach 1927-1932 już w stopniu rotmistrza pełni służbę w Korpusie Ochrony Pogranicza w batalionie w Budstawiu na stanowisku dowódcy I szwadronu. W 1932 roku otrzymuje służbowe przeniesienie do 3 pułku szwoleżerów w Suwałkach na stanowisko dowódcy szwadronu, a następnie adiutanta pułku. W 1936 roku awansuje na majora. W 1937 przeniesiony zostaje do rezerwy.
W sierpniu 1939 roku powołany zostaje ponownie do służby stałej i przydzielony do 13 pułku ułanów Nowo Wilejce i naznaczony zostaje na stanowisko Komendanta Kwater Wileńskiej Brygady Kawalerii. Z tą brygadą wyruszył na II wojnę światową , docierając z nią do Lwowa dostaje się do radzieckiej niewoli i osadzony zostaje w obozie jonieckim w Szepietówce, a następnie w Starobielsku. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez stalinowskie NKWD w Charkowie. Wyruszając na wojnę pozostawił w domu, w Nowo Wilecje żonę Izabelę (Zmarła w 1987 roku w wieku 90 lat życia), syna Aleksandra lat 13 (obecnie emeryt mieszkający w Krakowie ) oraz 7 letnią córkę Grażynę ( obecnie mieszka w Komorowie koło Warszawy ) . Od czasu wyjścia na wojnę żona otrzymała za pośrednictwem poczty polowej Nr 88 kartkę z frontu, z pierwszych dni wojny. W październiku 1939 roku do jego żony zgłosił się podoficer Wojska Polskiego i powiadomił ją , że major Nowakowski jest w radzieckiej niewoli w Szepietówce. W grudniu 1939 roku otrzymała od męża pocztówkę ze Związku Radzieckiego w której doniósł, że jest zdrów i przebywa w miejscowości Starobielsk. Na początku kwietnia 1940 roku otrzymała kolejną ale już ostatnią pocztówkę ze Starobielska z datą pisania jej przez męża w dniu 16 marca tegoż roku. Od początku kwietnia 1940 roku wszelki kontakt jego z rodziną został przerwany , wysłane od niego listy wracały. W kwietniu 1940 roku NKWD aresztowało również jego żonę i dzieci , osadzając ich razem w areszcie Nowo Wilejce. Po trzech dniach dzieci odłączono od matki i osadzono w domu dziecka , a żona osadzona została w więzieniu , skąd została zwolniona już w czasie wojny niemiecko sowieckiej w czerwcu 1941 roku.