Cmentarz Wojenny w Rozwadowie
Cmentarz wojenny w Rozwadowie nr X okręgu tarnobrzeskiego cesarskiej i królewskiej Inspekcji Grobów Wojennych w Przemyślu.
Spośród 22 cmentarzy wojennych powstałych w latach 1914 – 18 na terenie ówczesnego powiatu tarnobrzeskiego, nekropolia rozwadowska zasługuje na szczególną uwagę. Przede wszystkim był to największy cmentarz wojenny w regionie, zarówno pod względem ilości pochowanych jak i powierzchni.
Ponadto funkcjonował on nieprzerwanie od sierpnia 1914 do listopada 1918 roku, przy czym w dużym stopniu przyczyniły się do jego powstania i rozrostu szpitale polowe funkcjonujące tu w okresach sierpień – wrzesień 1914 r. i lipiec – październik 1915 r. Oprócz tego dwukrotnie również stał się typowym cmentarzem pola walki: pierwszy raz w dniach 13 – 15 września, a następnie w dniach 9 października – 3 listopada 1914 r. Grzebano tu wówczas poległych na linii frontu przebiegającego przez miasto.
W latach 1918-22 nadal dokonywano tu pochówków ofiar Wielkiej Wojny, np. w 1926 roku przeniesiono tu szczątki 42 poległych żołnierzy rosyjskich z cmentarza wojennego w Jastkowicach. Chowano tu również znajdowane nadal w okolicy szczątki żołnierzy poległych jesienią 1914 roku, np. pochówek 2 poległych strzelców tyrolskich znalezionych nad Sanem zorganizowano w 1928 roku.
Ponownie pochowano tu zmarłych z ran żołnierzy Wojska Polskiego i Wehrmachtu w 1939 roku. Latem 1944 roku spoczęły tu także ciała żołnierzy sowieckich i niemieckich poległych w walkach pomiędzy 28 lipca a 2 sierpnia 1944 roku. Do wiosny 1945 miejsce wiecznego spoczynku znalazło tu co najmniej 229 żołnierzy.
Na cmentarzu wojennym w Rozwadowie spoczęły również szczątki naszego bohatera. Uroczystości pogrzebowe śp. Tadeusza Gajdy ps. „Tarzan” miały miejsce 4 i 5 października 2019 r. w Stalowej Woli. Trumnę ze szczątkami Tadeusza Gajdy złożono do grobowca na Cmentarzu Wojennym przy ulicy Klasztornej. Ufundowana ze środków Instytutu Pamięci Narodowej trumna, zrobiona została z drzewa jesionowego z Puszczy Sandomierskiej, w której walczył, a czarny krzyż na trumnie wykonano z czarnego dębu, drzewa wydobytego z dna Sanu.
Więcej Spośród 22 cmentarzy wojennych powstałych w latach 1914 – 18 na terenie ówczesnego powiatu tarnobrzeskiego, nekropolia rozwadowska zasługuje na szczególną uwagę. Przede wszystkim był to największy cmentarz wojenny w regionie, zarówno pod względem ilości pochowanych jak i powierzchni.
Ponadto funkcjonował on nieprzerwanie od sierpnia 1914 do listopada 1918 roku, przy czym w dużym stopniu przyczyniły się do jego powstania i rozrostu szpitale polowe funkcjonujące tu w okresach sierpień – wrzesień 1914 r. i lipiec – październik 1915 r. Oprócz tego dwukrotnie również stał się typowym cmentarzem pola walki: pierwszy raz w dniach 13 – 15 września, a następnie w dniach 9 października – 3 listopada 1914 r. Grzebano tu wówczas poległych na linii frontu przebiegającego przez miasto.
W latach 1918-22 nadal dokonywano tu pochówków ofiar Wielkiej Wojny, np. w 1926 roku przeniesiono tu szczątki 42 poległych żołnierzy rosyjskich z cmentarza wojennego w Jastkowicach. Chowano tu również znajdowane nadal w okolicy szczątki żołnierzy poległych jesienią 1914 roku, np. pochówek 2 poległych strzelców tyrolskich znalezionych nad Sanem zorganizowano w 1928 roku.
Ponownie pochowano tu zmarłych z ran żołnierzy Wojska Polskiego i Wehrmachtu w 1939 roku. Latem 1944 roku spoczęły tu także ciała żołnierzy sowieckich i niemieckich poległych w walkach pomiędzy 28 lipca a 2 sierpnia 1944 roku. Do wiosny 1945 miejsce wiecznego spoczynku znalazło tu co najmniej 229 żołnierzy.
Na cmentarzu wojennym w Rozwadowie spoczęły również szczątki naszego bohatera. Uroczystości pogrzebowe śp. Tadeusza Gajdy ps. „Tarzan” miały miejsce 4 i 5 października 2019 r. w Stalowej Woli. Trumnę ze szczątkami Tadeusza Gajdy złożono do grobowca na Cmentarzu Wojennym przy ulicy Klasztornej. Ufundowana ze środków Instytutu Pamięci Narodowej trumna, zrobiona została z drzewa jesionowego z Puszczy Sandomierskiej, w której walczył, a czarny krzyż na trumnie wykonano z czarnego dębu, drzewa wydobytego z dna Sanu.